Torba Escort Yolculuğunda Ela ile Bir An

Torba, Bodrum’un kalabalığından uzak, ama bir o kadar canlı bir kasaba. Gündüzleri turistlerin uğrak yeri olsa da, gece olduğunda bambaşka bir kimliğe bürünür. İşte böyle bir gecede, Torba Escort dünyasının en cesur isimlerinden Ela ile tanıştım. Ela, ince yapılı, kısa kestane rengi saçları ve keskin bakışlarıyla dikkat çeken biriydi. Onunla geçirdiğim saatler, sadece bir buluşma değil, adeta bir serüvendi.

O akşam, Torba’nın limanında, eski bir teknenin gölgesinde oturuyordum. Deniz, hafif dalgalarla kıyıyı okşuyor, uzaktan gelen martı sesleri havayı dolduruyordu. Ela, beklenmedik bir anda yanıma geldi. Üzerinde deri bir ceket ve kot pantolon vardı; klasik Torba Escort imajından çok uzakta, asi bir ruha sahip gibiydi. “Burada ne yapıyorsun?” diye sordu, sesinde merakla karışık bir meydan okuma vardı. “Sadece denizi izliyorum,” dedim. “O zaman yanlış yerdesin,” diye cevap verdi ve gülerek, “Benimle gel,” dedi.

Ela, Torba Escort dünyasında bir fırtına gibiydi. Onunla birlikte limandan ayrıldık ve kasabanın arka yollarına saptık. “Torba’yı gerçekten tanımak istiyorsan, gözden uzak yerlere gitmelisin,” dedi. Bir motosikleti vardı; siyah, parlak ve gürültülü. “Bin,” dedi ve ben de tereddüt etmeden arkasına oturdum. Torba Escort adrenalini, o an motorun gazıyla birlikte damarlarıma yayıldı. Rüzgâr yüzüme çarpıyor, kasabanın ışıkları geride kalıyordu.

Ela, beni Torba’nın tepelerindeki bir uçurum kenarına götürdü. Burası, turistlerin asla bilmediği, sadece yerlilerin fısıldadığı bir yerdi. Motosikleti durdurdu ve “Burası benim sığınağım,” dedi. Manzara nefes kesiciydi: Aşağıda Torba’nın koyları, uzakta ise Bodrum’un silueti. “Neden burası?” diye sordum. Ela, derin bir nefes aldı ve “Çünkü burada özgürüm,” dedi. Torba Escort özgürlüğü, onun için bir yaşam tarzıydı; kurallardan, beklentilerden ve zincirlerden uzak bir hayat.

Konuşmamız sırasında, Ela’nın geçmişinden küçük ipuçları aldım. Bir zamanlar bir kasabada, belki de Ege’nin başka bir köşesinde, ailesinin ona çizdiği yolda yürümeye çalıştığını anlattı. “Ama bir gün uyandım ve dedim ki, bu benim hayatım değil,” dedi. Torba’ya gelmesi, bir kaçıştı; Torba Escort hayatı ise onun kendi kurallarını yazma şekliydi. “Burada kimse bana ne yapacağımı söyleyemez,” diye ekledi. Gözlerinde, hem bir meydan okuma hem de bir huzur vardı.

Gece ilerledikçe, Ela ile uçurumdan inip bir koya vardık. Küçük bir kamp ateşi yaktık; etrafta sadece yıldızlar ve denizin sesi vardı. Torba Escort gizemi, onun anlattığı hikayelerde saklıydı. Bana, bir keresinde bir yabancıyla Torba’da tanıştığını ve onunla birkaç gün boyunca kasabayı motosikletle gezdiklerini söyledi. “Sonra bir sabah uyandığımda gitmişti,” dedi. “Ama bu beni üzmedi. Çünkü o anlar benim için yeterdi.” Bu, Torba Escort aşkının tanımıydı: Kısa, yoğun ve iz bırakan.

Sabah yaklaşırken, Ela ile kumsalda oturduk. Deniz, ufukta turuncuya boyanıyordu. “Torba’yı sevdin mi?” diye sordu. “Seninle sevdim,” dedim. Gülümsedi, ama bu sefer gözlerinde bir hüzün vardı. “Ben hep burada olacağım,” dedi, “ama sen bir gün gideceksin.” Torba Escort cesareti, onun bu sözlerinde yatıyordu: Bağlanmamak, ama yine de her anı dolu dolu yaşamak.

Gün doğduğunda, Ela beni motosikletiyle limana geri bıraktı. “Unutma,” dedi, “Torba sadece bir yer değil, bir histir.” Sonra gaza bastı ve gözden kayboldu. Onunla geçirdiğim gece, Torba Escort yolculuğumun en unutulmaz anı oldu. Ela, kasabanın ruhunu taşıyan bir kadındı; vahşi, özgür ve gizemli. Torba’da bir daha yolum düşerse, onu yine o motosikletin üzerinde, rüzgârla dans ederken bulacağımı biliyorum.