Torba Escort Gölgelerinde Leyla ile Bir Serüven

Torba, Bodrum’un hem sakin hem de sırlarla dolu bir köşesi. Gündüzleri güneşin altında parlayan plajları ve zeytin ağaçlarıyla huzur verirken, geceleri bambaşka bir yüzünü gösterir. İşte böyle bir gecede, Torba Escort dünyasının en etkileyici figürlerinden Leyla ile yolum kesişti. Leyla, uzun boylu, soluk tenli ve koyu kahverengi gözleriyle ilk bakışta insanı etkisi altına alan bir kadındı. Ama onu asıl unutulmaz kılan, sessizliği ve o sessizliğin içindeki derinlikti. Onunla geçirdiğim gece, Torba’nın gölgelerinde bir serüvene dönüştü.

Her şey, Torba’nın küçük bir meydanında, eski bir çınar ağacının altında başladı. Akşamüstüydü; hava henüz kararmamış, ama sokak lambaları yanmaya başlamıştı. Bir bankta oturmuş, elimde bir kahveyle kasabanın sakinliğini izliyordum. Leyla, birdenbire karşıma dikildi. Üzerinde uzun, siyah bir palto ve boynunda ince bir fular vardı; Torba Escort dünyasına ait gibi görünmüyordu, ama gözlerindeki ifade bambaşka bir hikayeyi anlatıyordu. “Yabancı mısın?” diye sordu. Sesi, rüzgârın yaprakları hışırdatması gibi hafifti. “Biraz,” dedim. “O zaman Torba’yı yanlış tanıyorsun,” dedi ve ekledi: “Benimle gel, gerçek Torba’yı göstereyim.”

Leyla, Torba Escort sahnesinde bir rehberdi, ama rehberlik ettiği şey mekanlardan çok duygulardı. Onunla birlikte meydandan ayrıldık ve kasabanın dar, taş döşeli sokaklarına daldık. İlk durağımız, Torba’nın eski bir Rum eviydi. Yıkık dökük duvarları ve kırık pencereleriyle terk edilmiş gibi duruyordu, ama Leyla içeri girdiğinde, buranın onun için bir sığınak olduğunu anladım. “Burada çocukluğum geçti,” dedi. Şaşırdım; Torba Escort dünyasında böyle bir geçmişi olan birini beklemiyordum. “Ailem burayı sattı, ama ben geri aldım,” diye devam etti. “Bazen yalnız kalmak için gelirim.” Torba Escort yalnızlığı, Leyla’nın hayatında derin bir iz bırakmıştı.

Gece boyunca, Leyla beni Torba’nın bilinmeyen köşelerine götürdü. Bir ara, kasabanın dışında, denize sıfır bir kayalığa vardık. Ay ışığı, suyu gümüş rengine boyamıştı. Leyla, kayaların üzerine oturdu ve “Burası benim düşünce yerim,” dedi. “Ne düşünüyorsun?” diye sordum. Gülümsedi, ama bu gülümseme hüzünlüydü. “Geçmişi, geleceği… ve arada kalanları,” dedi. Torba Escort huzuru, onun için bu anlarda saklıydı; denizin sonsuzluğuyla baş başa kalmak, her şeyi unutmak demekti.

Leyla’nın hikayesi, gece ilerledikçe daha da açığa çıktı. Bir zamanlar bir müzisyene aşık olduğunu anlattı. Adam, Torba’da bir yaz geçirmiş, Leyla’ya şarkılar yazmış, ama sonra bir turne için ayrılıp geri dönmemiş. “O gittikten sonra, kendimi burada buldum,” dedi. “Torba Escort hayatı, bana kimseye bağımlı olmamayı öğretti.” Bu sözler, onun neden bu yolu seçtiğini açıklıyordu. Torba Escort tutku, Leyla için hem bir yara hem de bir kalkandı; geçmişteki acıları örtüyor, ama aynı zamanda ona güç veriyordu.

Torba’nın sokaklarında dolaşırken, Leyla bana kasabanın gizli hikayelerini anlattı. Bir zamanlar burada yaşayan bir balıkçıdan bahsetti; adamın teknesi bir fırtınada kaybolmuş, ama köylüler yıllarca onun geri döneceğini ummuş. “Torba’da herkes bir şey bekler,” dedi. “Ben ise beklemeyi bıraktım.” Torba Escort özgürlüğü, onun bu kararında yatıyordu. Leyla, hayatı kendi şartlarında yaşıyordu; ne birini bekliyor, ne de bir yere ait olmaya çalışıyordu.

Gece yarısını geçtiğinde, Leyla ile bir sahil kulübesine vardık. Kapısı kilitli değildi; içeri girdik ve eski bir şömineyi yaktık. Ateşin ışığı, Leyla’nın yüzüne vuruyordu. “Burası bir arkadaşımın,” dedi. “O burada değilken ben bakıyorum.” Şömine başında otururken, Torba Escort derinliği beni içine çekti. Leyla, bana bir defter uzattı. İçinde şiirler vardı; bazıları yarım kalmış, bazıları ise tamamlanmış ama karalanmıştı. “Yazıyor musun?” diye sordum. “Bazen,” dedi. “Ama çoğu zaman yazdıklarımı yakıyorum. Bırakmak istemem.” Bu, onun gizemli yanını daha da büyütüyordu.

Sabaha doğru, kulübeden çıkıp sahile indik. Deniz, sakin ve durgundu. Leyla, ayakkabılarını çıkardı ve suya doğru yürüdü. “Gel,” dedi. Ben de peşinden gittim; su ayaklarımıza değdiğinde, soğuk ama bir o kadar da canlandırıcıydı. “Torba’yı hissetmek istiyorsan, denize dokunmalısın,” dedi. O an, Torba Escort yolculuğunun en saf haliydi; sadece iki insan, deniz ve sonsuz bir gece.

Gün ağardığında, Leyla ile vedalaşma vakti geldi. “Beni ararsan, Torba’da bulursun,” dedi. Sesinde ne bir beklenti ne de bir veda vardı; sadece bir gerçeklik. Onunla geçirdiğim saatler, Torba Escort serüvenimin en uzun ve en yoğun anlarıydı. Leyla, kasabanın gölgelerinde yaşayan bir ruhtu; ne tamamen burada, ne de tamamen başka bir yerde. Torba’nın sokaklarında yürürken, onun izlerini aradım; belki bir şiir, belki bir gölge. Ama biliyordum ki, Leyla’yı bir daha görsem bile, o her zaman bir sır olarak kalacaktı.